Pod względem ekologicznym Police należą do wiodących w kraju. W ostatnim czasie na terenie gminy posadzono kilkadziesiąt tysięcy drzew i krzewów ozdobnych. Pasy zadrzewień wokół ZCH "Police S.A. oraz zabezpieczenia techniczne chronią gminę przed niekorzystnym wpływem kombinatu. W ramach realizowanego od 1994 r. programu ekorozwoju zmodernizowano wszystkie kotłownie komunalne i systematycznie unowocześnia się indywidualne systemy grzewcze. W Policach śmieci są selekcjonowane, a następnie przerabiane w nowoczesnym Zakładzie Odzysku i Składowania Odpadów Komunalnych w Leśnie Górnym.

PUSZCZA WKRZAŃSKA

Puszcza Wkrzańska, to jeden z najpiękniejszych kompleksów leśnych w Polsce. Szczególnie świat ptaków prezentuje tu ogromną różnorodność gatunków. W ciągu kilkunastu ostatnich lat ornitolodzy obserwowali na jej obszarze 205 gatunków ptaków, spośród 403 odnotowanych w Polsce. Gnieżdżą się tutaj m.in. pary orlików, a na potężnych sosnach - orły bieliki. Równie rzadkim, a często spotykanym tu drapieżnikiem jest także kania rdzawa. To samo dotyczy sokoła kobuza, trzmielojada, myszołowa i żurawia. W nocy z puszczy dobiega donośny głos puchacza.

REZERWAT ŚWIDWIE

Rezerwat ornitologiczny nad jeziorem Świdwie wpisano w 1984 roku do Międzynarodowej Konwencji RAMSAR, jako jeden z ważniejszych obszarów wodno-błotnych w skali światowej. Na niedostępnych bagnach i trzcinowiskach mają tu swoje miejsca lęgowe bąki, błotniaki stawowe, gęsi gęgawe, chruściele, żurawie i wiele innych. W sumie na Świdwiu lęgnie się 118 gatunków ptaków. Pojawiają się tutaj także setki gatunków ptaków wędrownych. Można je obserwować z wież i pomostów miejscowej stacji ornitologicznej.

JEZIORO KARPINO

Ten ledwie 60-hektarowy zbiornik wodny, to wymarzone miejsce dla poszukującego osobliwości miłośnika ptaków. Otoczone lasem, porośnięte kożuchem roślinności, jezioro daje schronienie koloniom mew i rybitw. Do roku 1991 gnieździło się tam 5 par mewy małej i było to jedyne stanowisko tej mewy na Pomorzu Zachodnim. Na jeziorze spotkać można również mewę śmieszkę i rybitwę czarną. Niecodzienny jest również fakt występowania na tym terenie kilkudziesięciu par perkoza zausznika.

ROZTOKA ODRZAŃSKA

Kolejna atrakcja przyrodnicza to Roztoka Odrzańska. Stanowi ona unikatowy biotop, gdzie łąki mieszają się z bagnami i łozowiskami. Gnieżdżą się tutaj ginące gatunki kulików i rycków. Z kolei w pobliżu utworzonych nieopodal Zakładów Chemicznych odstojników powstało prawdziwe eldorado dla lęgnących się ptasich rodzin przybyłych z całego świata. Zobaczyć tutaj można m.in. ciepłolubne ohary i szablodzioby oraz biegusy i brodźce - przybysze z tundry. Z kolei w przybrzeżnym pasie łozowisk można spotkać wodniczkę, dziwonię, czy remiza.

RZEKA ŁARPIA

Rzeka Łarpia stanowi zachodnie, boczne odgałęzienie rzeki Odra (Damiąży). W rejonie tym (Skolwin) po stronie zachodniej rzeka Odra (Damiąża) ma szereg odgałęzień, którymi licząc od głównego koryta cieku są: Wietlina, Kanał Skolwiński, Cieśnica.

Rzeka początek swego biegu rozpoczyna od rzeki Cieśnicy na wysokości północnego końca wyspy Skolwiński Ostrów i płynie w kierunku zachodnim w rejonie Mścięcina i dalej niemalże północno - zachodnim, wzdłuż historycznej linii zabudowy miasta Police. W rejonie starego kanału fabryki benzyny syntetycznej zmienia kierunek na wschodni i szerokim rozlanym korytem wpływa do rzeki Odry (Damiąży) w rejonie przeładunku amoniaku Z.Ch. "POLICE" SA. Całkowita długość cieku wynosi ok. 5,8 km, a szerokość koryta waha się od 15-100m. W warunkach praktycznie braku spadku podłużnego koryta i bardzo silnym jego zamuleniu oraz przy silnych prądach wejściowych obserwuje się predkość przepływu w korycie rzeki Łarpia rzędu 0,1m/s, a przepływ wody szacowany jest na poziome ok. 5,0 m/s.

Wody rzeki Łarpia nie są i nie były praktycznie nigdy objęte systematycznymi badaniami. W okresach jesienno - wiosenno - zimowych z uwagi na powiązanie hydrauliczne z wodami rzeki Odry, jakość wody rzeki Łarpia jest podobna. W okresie lata przy wyższych temperaturach i innych niekorzystnych elementach klimatycznych, rzeka Łarpia zachowuje się jak bezodpływowy zbiornik wody, do którego przez wiele lat odprowadzano znaczne ilości niedostatecznie oczyszczonych ścieków, a zdeponowane na dnie, w wyniku tego procesu osady stanowią źródło dodatkowego zanieczyszczenia wód.